Woke και πάλι…

 

Δεν ξέρω, γράφοντας τις γραμμές αυτές, αν και κατά πόσον το θέμα της, ανύπαρκτης πλην περίφημης, «woke ατζέντας» είναι στην καρδιά της επικαιρότητας.

 

Θα ξεπεράσει η Δύση το σταυροδρόμι;

 Είναι ένα ιστορικό σταυροδρόμι. Δύσκολα μπορεί κανείς να μην το δει, μόνο αν κλείνει εθελότυφλα τα μάτια του. Είναι σαν όλες οι δυνάμεις του κόσμου να συλλειτουργούν με σκοπό την αναδιάταξή του. Ένα μοντέλο του χάους. Έχει ξανασυμβεί στο παρελθόν, χώρες να αποσυντίθενται, ηγεσίες κραταιών δυνάμεων να παραπαίουν, άλλες να εκφυλίζονται και νέες συμμαχίες (έστω, πρόσκαιρες λυκοφιλίες) να διαμορφώνονται. Μια εισερχόμενη μεταβλητή και όλα κλυδωνίζονται.

Εξαρχείωση

 Είναι μία από τις αγαπημένες μου συνήθειες. Κάποιος θα τη χαρακτήριζε διαστροφή, αλλά έτσι αντιμετωπίζονται πολλές συνήθειες, ως μια ιδιοτροπία του κάθε ανθρώπου. Όταν βρίσκω ελεύθερο χρόνο, όλο και σπανιότερα, τον αξιοποιώ σε μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας: Μεταξουργείο, Ομόνοια, Πανεπιστήμιο, Εξάρχεια, Κολωνάκι, Κυψέλη, πλ. Βικτωρίας, κυρίως εκεί. Για κάποιον λόγο τα μέρη αυτά μού ασκούν τεράστια γοητεία, ήδη από τα φοιτητικά χρόνια. Θα ισχυριζόμουν δε, με μια δόση υπερβολής, ότι τα γνωρίζω στενό-στενό.

Πώς γίνεται να τρέχεις μόνος και να έρχεσαι δεύτερος;

 Είναι πολλές οι παρόμοιες ιστορίες, πολλές έρχονται κατευθείαν από τη λαϊκή παράδοση, άλλες από τον αθλητισμό, άλλες από κινηματογραφικές ταινίες και κάποιες από μικρότερης πνευματικής αξίας δημιουργήματα, όπως είναι οι σειρές και τα κακής ποιότητας βιβλία τσέπης. Ωστόσο, όλα είναι βγαλμένα από τη ζωή. Και σε όλα υπάρχει κάποιο αίτιο που αφορά τον ανθρώπινο παράγοντα. Εδώ σκόπιμα θα παραγνωρίσω την τυχαιότητα. Το κύριο αίτιο πάντα είναι η αλαζονεία, η οποία γεννά και τα δευτερεύοντα αίτια στην αιτιώδη αλυσίδα. 

«Free Gaza» τρεις φορές την ημέρα, σαν συνταγή γιατρού

 Τείνει να γίνει επιδημία. Μια ορμώδης και ηχηρή επίδειξη ανθρωπιάς και ανθρωπισμού –λεπτά τα όρια των δύο εννοιών– κατακλύζει την καθημερινότητά μας και τα social media, κυρίως δε αυτά. Ένα νέο μέσο διαχωρισμού των «δικών μας», των καλών, και «των άλλων», των κακών.

Από τον βανδαλισμό τοιχογραφίας για τη γενοκτονία των Εβραίων στη Θεσσαλονίκη, 2023.

Το θέμα της έκθεσης και η γκρίνια ως εθνικό μας σπορ

 

Είναι κανόνας. Πάντα όλες και όλοι έχουμε γνώμη για το θέμα που πέφτει στις Πανελλαδικές στη Νεοελληνική Γλώσσα και Λογοτεχνία.

 

Τραμπ ολέ, μέχρι να μας πάρει και να μας σηκώσει όλους

 

Γράφω αυτές τις σκέψεις με διάθεση που ταλαντώνεται μεταξύ απορίας και επίκρισης και συχνά ισορροπεί στο σημείο τού προβληματισμού. Η απορία μου αφορμάται από την σκοπιά, τη θέση και τις προσλαμβάνουσες που έχει όποιος/α υποστηρίζει εδώ, στη χώρα μας, τον Τραμπ και την γκροτέσκα κυβέρνηση που έχει συμπήξει και η επίκριση εστιάζει στην ορμητικότητα, στην επιθετικότητα και στους ισοπεδωτισμούς τους οποίους μετέρχεται.