Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα (όχι) ακόμα μια μέρα στη δουλειά. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα (όχι) ακόμα μια μέρα στη δουλειά. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 30 Απριλίου 2025

Περπατώντας ένα πρωινό στην Κυπριάδου

 Όταν, μετά από καιρό, προκύπτει ένα πρωινό ελεύθερο, έχεις πολλά πράγματα να κάνεις. Δουλειές στο σπίτι που έχουν μείνει στη μέση, δουλειές εξωτερικές, δουλειές που αφορούν την κυρίως δουλειά σου.. Όμως μια βόλτα στον φούρνο μπορεί να ανατρέψει τον οποιοδήποτε χαλαρό προγραμματισμό. Ειδικά αν σου έχει λείψει η βόλτα, ή, μάλλον καλύτερα, ο περίπατος στον αστικό ιστό.

Είναι Απρίλης, αρχές, μα η άνοιξη επιμένει να μην εμφανίζεται. Συννεφιά, δροσερό αεράκι, στον δρόμο μια κοπέλα μιλάει στο τηλέφωνο για τα ακαθάριστα οικόπεδα, για την προθεσμία υποβολής του σχετικού εγγράφου. Κάνω στάση στον φούρνο της Ορφανίδου, “τι κάνουν τα παιδιά;”, “μια χαρά, είναι σχολείο σήμερα”. Συνεχίζω κατηφορίζοντας. Αθηναίες και Αθηναίοι με τα σκυλάκια τους βόλτα, μιλούν στο τηλέφωνο, κάτι στην επικοινωνία έχει χαθεί.

Στρίβω σχεδόν αυτόματα δεξιά, δεν θέλω να βγω στη βουή τής Ηρακλείου. Στέκομαι μπροστά από μια μονοκατοικία, γωνία Ταβουλάρη και Γρυπάρη, “διατίθεται” γράφει η επιγραφή. Είναι πνιγμένη από τα φυτά στον κήπο, της χαρίζουν μια άγρια ομορφιά. Οικιστικό δείγμα μιας άλλης εποχής, η οποία ανθίσταται στον χρόνο, στη φθορά, στην αλλαγή των προτύπων.

Σάββατο 16 Σεπτεμβρίου 2023

Podcast στη Lifo- Ιστορία μιας πόλης- "Οι φυλές των Αθηνών"

Link

Μνημείο Επωνύμων Ηρώων, Αρχαία Αγορά


Αἱ φυλαὶ τέως μὲν ἐπὶ Κέκροπος ἦσαν τέτταρες, Κεκροπὶς, Αὐτόχθων, Ἀκταία, Παραλία, ἐπὶ δὲ Κραναοῦ μετωνομάσθησαν Κραναῒς, Ἀτθὶς, Μεσόγαια, Διακρίς, ἐπὶ δὲ Ἐριχθονίου Διὰς, Ἀθηναῒς, Ποσειδωνιὰς, Ἡφαιστιάς, ἀπὸ δὲ τῶν Ἴωνος παίδων ἐπὶ Ἐρεχθέως Τελέοντες, Ὅπλητες, Αἰγικόρεις, Ἀργάδεις.

Ο συγγραφέας του 2ου αι. μ.Χ. Ιούλιος Πολυδεύκης μάς παραθέτει στο Ὀνομαστικόν μια σύνοψη των πρώτων φυλών της Αθήνας από τιμυθολογικές εποχές μέχρι και πριν τη μεταρρύθμιση του Κλεισθένη.

Δευτέρα 11 Μαΐου 2020

Για τους μαθητές της φετινής Γ' Λυκείου, τους δικούς μας ήρωες

Τη λέξη «ήρωας» την ακούμε συχνά τον τελευταίο καιρό. Είναι λογικό. Σε μια περίοδο κρίσης και αβεβαιότητας η κοινωνία τον αναζητά. Τι είναι ο ήρωας; Σύμφωνα με τη λεξικογραφική προσέγγιση του όρου, «ήρωας» είναι όποιος αντιμετωπίζει τον κίνδυνο με εξαιρετικό θάρρος, τόλμη και γενναιότητα, ειδικά σε περιόδους πολέμου. «Ήρωας» είναι και όποιος διακρίνεται για το ήθος, την αρετή και την αυτοθυσία του στην υπηρεσία ενός ανώτερου σκοπού. Πολλές φορές οι ήρωες είναι ακριβώς δίπλα μας και περνούν απαρατήρητοι, μέχρι μια κοινωνική συνθήκη να τους αναδείξει, αποτελούν προσωπικότητες που ανταποκρίνονται σε έκτακτα καλέσματα της κοινωνίας.

Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου 2019

Η Μεσογείων ανασαίνει ελεύθερη

Το είχα ακούσει το νέο, αλλά δεν μου έκανε ιδιαίτερη αίσθηση. Τα γραφεία της Χρυσής Αυγής στη Μεσογείων, είχα διαβάσει, ξενοικιάστηκαν, η συμμορία ξεσπιτώθηκε, η επιγραφή αποκαθηλώθηκε, το «μαγαζί» έκλεισε. Η οικονομική ασφυξία που προκάλεσε η εκλογική της συντριβή έφερε απτά και ορατά στον καθένα αποτελέσματα. Το είχα ακούσει, το είχα διαβάσει, δεν το είχα δει. Μέχρι χτες το βράδυ.
Μετακόμισα στην ευρύτερη περιοχή που στοιχειωνόταν από τα γραφεία της συμμορίας αυτής πριν περίπου έξι χρόνια, λίγο-πολύ την ίδια εποχή που αυτά είχαν ανοίξει. Και, πιστέψτε με, το να βλέπεις κάθε βράδυ, γυρνώντας από τη δουλειά, τους μαιάνδρους με την αισθητική της χιτλερικής σβάστικας δεν ήταν και το καλύτερο θέαμα για το τέλος της ημέρας. Και όσο και αν συνηθίζεις τον διάκοσμο του κάθε τοπίου στην καθημερινότητα, δεν γίνεται, υπάρχουν πάντα ερεθίσματα που σφίγγουν σαν μέγκενη γύρω από τον λαιμό, προκαλώντας ασφυξία. Και την ασφυξία δεν την συνηθίζει κανείς.

Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2017

Μικρές ψηφίδες ύπαρξης

-Πραγματικά, σε βολεύουν τα μηχανικά μολύβια; Ποτέ δεν μπόρεσα να τα χρησιμοποιήσω. Πάντα κατέστρεφα τη μύτη και μετά έσπαγαν τα νεύρα μου. Για να αποφεύγω, λοιπόν, τις διαρκείς συντριβές, προτιμώ κάτι πιο συμπαγές, πιο στέρεο.
Γκράφιτι, στους πρόποδες του Λυκαβηττού, πίσω από το Ν.Ν.Α.

Πώς προέκυψε το στυλό, το μολύβι, ένα απλό χρηστικό αντικείμενο ως σημείο αναφοράς μιας συζήτησης μέσα στην τάξη και στην ώρα της έκθεσης; Αφορμή υπήρξε μία κίνηση (η αλλαγή της μύτης σε ένα μηχανικό μολύβι) που υπέπεσε στην αντίληψή μου. Ίσως και η ανάγκη να βρεθεί κάποια αναφορά ως μέσο για να «σπάσει» η νύστα της κάπως δύσκολης εκείνης, κρύας και πρωινής, ώρας.