Αμφίπολη, η εθνική μας παράνοια

Και ξαφνικά, εδώ και κανένα μήνα, Αμφίπολη παντού… Στις φιλικές συζητήσεις, στα τηλε-παράθυρα, στις εφημερίδες, στα ένθετα, στη Βουλή, ακόμα και στη Δ.Ε.Θ… Τι κι αν πριν δύο μήνες όλοι αγνοούσαμε τη μικρή αυτή επαρχία, τι κι αν η έννοια «αρχαιολόγος» έβαινε προς εξαφάνιση, καθώς αποτελούσε πότε συνώνυμο της ανεργίας και πότε του κυνηγιού της χίμαιρας στις «ορθολογικές» εποχές που ζούμε, τώρα γεμίσαμε ειδικούς και των δύο.. Αρχαιολόγους με ειδίκευση μάλιστα στην «αμφιπολυλογία». Όχι ότι είναι κακό να βιώνουμε τη χαρά της ανακάλυψης και της περιέργειας για την αποκάλυψη του μυστηρίου. Η υποκρισία και η υστερία όμως είναι ενοχλητικές.

Παραεκπαιδευτικό σύστημα, όχι "παραπαιδεία"

Η εικόνα κάθε χρόνο τέτοια εποχή είναι γνωστή. Την αρχική γκρίνια των παιδιών για ακόμα ένα καλοκαίρι που πέρασε και το διαδέχεται ένας εννιάμηνος σχολικός μαραθώνιος τη διαδέχεται γρήγορα το χαμόγελο του συναπαντήματος με φίλες, φίλους, συμμαθητές. Σταδιακά η χρονιά θα πάρει το δρόμο της, όλοι θα προσαρμοστούν εκ νέου στη σχολική πραγματικότητα και η προσοχή θα (ξανά)εστιαστεί σύντομα στους φετινούς πρωταγωνιστές, τους υποψηφίους για τα τριτοβάθμια εκπαιδευτικά ιδρύματα μαθητές της Γ’ Λυκείου. Και κάπου εκεί, στα μέσα της χρονιάς, θα ξεκινήσει μία επίθεση στους λεγόμενους λειτουργούς της «παραπαιδείας», τα φροντιστήρια και τους «ιδιαιτεράδες», τους υπευθύνους για την οικονομική αφαίμαξη των οικογενειών και –φυσικά- για όλα τα δεινά της παιδείας.