Πέρασε
μια περίοδος (για να ανοίξει μια νέα;) τεράστιας αβεβαιότητας για τη χώρα, η
οποία δικαίως χαρακτηρίστηκε «ιστορική», ακόμα και αν δεχτούμε τη διαχρονικά
υποκειμενική τάση του ανθρώπου να αισθάνεται τη συγχρονία στην οποία ζει ως
λίαν σημαντική για το ρου της ιστορίας. Μια περίοδος γεμάτη ένταση, συγκίνηση,
πολιτική και ιδεολογική αντιπαράθεση –θέλω να πιστεύω γόνιμη, καθώς οι ιαχές
περί «διχασμού» αποδείχθηκαν περίτρανα κενολογίες. Μια περίοδος που έληξε,
ωστόσο, με ένα έντονο αίσθημα απογοήτευσης και σαστιμάρας.
