Σε ένα κείμενο του 2012 ο Ουμπέρτο Έκο έγραφε ότι σταμάτησε να βγάζει φωτογραφίες κάπου στη δεκαετία του 1960, μετά από μια περιήγησή του στους γαλλικούς καθεδρικούς ναούς, τους οποίους φωτογράφιζε «σαν τρελός». Αναφέρει πως, όταν επέστρεψε, είχε μια σειρά μέτριων φωτογραφιών στη συλλογή του, όμως δεν θυμόταν τι είχε δει. Και οι φωτογραφίες δεν τον βοηθούσαν να ανακαλέσει τίποτα στη μνήμη του. Πέταξε λοιπόν τη φωτογραφική μηχανή και αποφάσισε να καταχωρίζει πλέον στον νου του ό,τι έβλεπε (Ουμπέρτο Έκο, «Τα χρονικά μιας ρευστής κοινωνίας», Μια τούρτα φράουλες με κρέμα, Αθήνα: Ψυχογιός σελ. 128). Η ελαφρά παράφραση του αποσπάσματος είναι αποκλειστική ευθύνη του γράφοντος.
