Ένα καλοκαίρι σαν παλιοκαιρισμένη καρτ ποστάλ

 Πολλά είναι τα άρθρα, πολλές οι ειδήσεις και ακόμα περισσότερες οι δημοσιεύσεις στα Social Media που αφορούν τους κυρίως -και τους «λιγότερο κυρίως»- καλοκαιρινούς τουριστικούς προορισμούς στην Ελλάδα. Αν μη τι άλλο μάθαμε ότι ένα σουβλάκι στη Μύκονο έχει αντίτιμο τσουχτερό, στη Σαντορίνη η παραδοσιακή ελληνική κουζίνα περιλαμβάνει τόμαχοκ μπριζόλες, για δύο ξαπλώστρες με μια ομπρέλα και καφέ για όλη την παρέα πρέπει να κάνεις οικονομία μισό μηνιάτικο, η ενοικίαση δωματίου -ακόμα και του λιγότερο αξιοπρεπούς- κοστίζει όσο κάποτε κόστιζε η διαμονή σε τετράστερο. Και το «κάποτε» αυτό δεν ανήκει στο τόσο μακρινό παρελθόν. Μάθαμε και για το «κίνημα της πετσέτας», ίσως η μόνη αισιόδοξη είδηση, αυτή ενός ακομμάτιστου κινήματος που δεν στηρίζεται στη μούντζα και σε ασυνάρτητα αιτήματα, όπως κάποτε οι «Αγανακτισμένοι», αλλά σε κάτι συγκεκριμένο: στη διεκδίκηση της ελεύθερης πρόσβασης στον δημόσιο χώρο και στην εναντίωση στο νταβατζιλίκι που έχουν επιβάλει κάποιοι «επιχειρηματίες».

Προτροπές προς επίδοξους ταξιδιώτες… Σκέψεις για την εξωσωματική γονιμοποίηση

 Το καλοκαίρι είναι η εποχή της ανεμελιάς, του ταξιδιού, της περιπλάνησης, του περιηγητισμού. Όχι μόνο το καλοκαίρι, φυσικά, αλλά στο συλλογικό θυμικό αυτή η εποχή έχει κερδίσει τα σχετικά χαρακτηριστικά – και θα τα διατηρήσει, όσο η κλιματική πραγματικότητα τής το επιτρέπει. Θέλω να προλάβω όσες και όσους σκοπεύουν καλοκαιριάτικα να αφιερώσουν τα επόμενα 4 λεπτά για να διαβάσουν τις σκέψεις αυτές, προειδοποιώντας ότι το παρόν κείμενο δεν αφορά θερινή ραστώνη ούτε περιπέτειες σε τόπους (με την κυριολεκτική διάσταση) εξωτικούς ή, έστω, άγνωστους. Αφορά ένα ταξίδι μιας άλλης μορφής.