Podcast στη Lifo- Ιστορία μιας πόλης- "Οι φυλές των Αθηνών"

Link

Μνημείο Επωνύμων Ηρώων, Αρχαία Αγορά

Αἱ φυλαὶ τέως μὲν ἐπὶ Κέκροπος ἦσαν τέτταρες, Κεκροπὶς, Αὐτόχθων, Ἀκταία, Παραλία, ἐπὶ δὲ Κραναοῦ μετωνομάσθησαν Κραναῒς, Ἀτθὶς, Μεσόγαια, Διακρίς, ἐπὶ δὲ Ἐριχθονίου Διὰς, Ἀθηναῒς, Ποσειδωνιὰς, Ἡφαιστιάς, ἀπὸ δὲ τῶν Ἴωνος παίδων ἐπὶ Ἐρεχθέως Τελέοντες, Ὅπλητες, Αἰγικόρεις, Ἀργάδεις.

Ο συγγραφέας του 2ου αι. μ.Χ. Ιούλιος Πολυδεύκης μάς παραθέτει στο Ὀνομαστικόν μια σύνοψη των πρώτων φυλών της Αθήνας από τιμυθολογικές εποχές μέχρι και πριν τη μεταρρύθμιση του Κλεισθένη.

Οι ιδεολόγοι του «αντί»

 Εδώ και χρόνια έχουν κυρίαρχη θέση στον δημόσιο λόγο. Όχι λόγω της απήχησης σε μεγάλα πλήθη, όχι λόγω της επιρροής σε οποιαδήποτε μορφή σκέψης ή της διαμόρφωσης μιας πολιτικής πρότασης. Λόγω της ικανότητάς τους να παράγουν θόρυβο. Είναι οι ιδεολόγοι του «αντί». Εναντιώνονται με πάθος σε οτιδήποτε κλονίζει τις σταθερές τους, την άνεση, τη βολή τους και τους προσφέρει τη δυνατότητα να αποδείξουν το παθιασμένο αγωνιστικό τους μένος. Η ιδεολογία τους είναι το «αντί» στα πάντα, μια στάση που τοποθετείται στο επίκεντρο του παραλογισμού και του ανορθολογισμού.

Ένα καλοκαίρι σαν παλιοκαιρισμένη καρτ ποστάλ

 Πολλά είναι τα άρθρα, πολλές οι ειδήσεις και ακόμα περισσότερες οι δημοσιεύσεις στα Social Media που αφορούν τους κυρίως -και τους «λιγότερο κυρίως»- καλοκαιρινούς τουριστικούς προορισμούς στην Ελλάδα. Αν μη τι άλλο μάθαμε ότι ένα σουβλάκι στη Μύκονο έχει αντίτιμο τσουχτερό, στη Σαντορίνη η παραδοσιακή ελληνική κουζίνα περιλαμβάνει τόμαχοκ μπριζόλες, για δύο ξαπλώστρες με μια ομπρέλα και καφέ για όλη την παρέα πρέπει να κάνεις οικονομία μισό μηνιάτικο, η ενοικίαση δωματίου -ακόμα και του λιγότερο αξιοπρεπούς- κοστίζει όσο κάποτε κόστιζε η διαμονή σε τετράστερο. Και το «κάποτε» αυτό δεν ανήκει στο τόσο μακρινό παρελθόν. Μάθαμε και για το «κίνημα της πετσέτας», ίσως η μόνη αισιόδοξη είδηση, αυτή ενός ακομμάτιστου κινήματος που δεν στηρίζεται στη μούντζα και σε ασυνάρτητα αιτήματα, όπως κάποτε οι «Αγανακτισμένοι», αλλά σε κάτι συγκεκριμένο: στη διεκδίκηση της ελεύθερης πρόσβασης στον δημόσιο χώρο και στην εναντίωση στο νταβατζιλίκι που έχουν επιβάλει κάποιοι «επιχειρηματίες».

Προτροπές προς επίδοξους ταξιδιώτες… Σκέψεις για την εξωσωματική γονιμοποίηση

 Το καλοκαίρι είναι η εποχή της ανεμελιάς, του ταξιδιού, της περιπλάνησης, του περιηγητισμού. Όχι μόνο το καλοκαίρι, φυσικά, αλλά στο συλλογικό θυμικό αυτή η εποχή έχει κερδίσει τα σχετικά χαρακτηριστικά – και θα τα διατηρήσει, όσο η κλιματική πραγματικότητα τής το επιτρέπει. Θέλω να προλάβω όσες και όσους σκοπεύουν καλοκαιριάτικα να αφιερώσουν τα επόμενα 4 λεπτά για να διαβάσουν τις σκέψεις αυτές, προειδοποιώντας ότι το παρόν κείμενο δεν αφορά θερινή ραστώνη ούτε περιπέτειες σε τόπους (με την κυριολεκτική διάσταση) εξωτικούς ή, έστω, άγνωστους. Αφορά ένα ταξίδι μιας άλλης μορφής.

Εκλογές 2023: Ο φόβος φυλά τα τέρατα

 Είναι μια πραγματικότητα και μια κοινωνία δύσκολη αυτή που ζούμε. Δύσκολη, όχι επειδή ερχόμαστε αντιμέτωποι με πολλά προβλήματα και προκλήσεις. Άλλωστε σε ποια εποχή και σε ποια κοινωνία στην ιστορία της ανθρωπότητας δεν συνέβαινε αυτό; Δύσκολη, επειδή είναι εξαιρετικά σύνθετη η κατανόησή της, η αντίληψη των παραμέτρων που την συνθέτουν, η ποικιλομορφία της. Και, όταν κάτι είναι δύσκολο, γεννά τον φόβο, δύναμη αντίρροπη του ορθολογισμού, ο οποίος κατά κοινή ομολογία είναι η πρώτη ύλη της δυτικής κοινωνίας, του σπουδαιότερου κοινωνικού επιτεύγματος της ανθρωπότητας έως σήμερα.

Λίγες σκέψεις για τον χρόνο και την παντοδυναμία του

 Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες αναμένουμε έναν νέο χρόνο να έρθει και έναν παλιό να φύγει. Η προσμονή όλης της ανθρωπότητας για τη στιγμή αυτή της μεγάλης αλλαγής, μια στιγμή που στην ουσία της δεν έχει καμία διαφορά από όλες τις άλλες της ζωής μας πέρα από τον συμβολισμό της αλλαγής, της μετάβασης, της νέας αρχής, φανερώνει την παντοδυναμία της έννοιας «χρόνος» στις ανθρώπινες κοινωνίες.

Κυνηγάμε διαρκώς τον χρόνο να τον αξιοποιήσουμε. 

Πόσο «σύγχρονο» είναι το εκπαιδευτικό μας σύστημα;

 Είναι διαδεδομένη στην κοινή γνώμη μια παραδοχή, που, παρότι ακούγεται στερεότυπη, απηχεί την πραγματικότητα όσο λίγες. Με αυτήν και αρχίζω. Βάση της κάθε κοινωνίας, λοιπόν, είναι το εκπαιδευτικό της σύστημα, βάση με διαστάσεις τόσο ηθικές, αξιακές, κοινωνικές όσο και παραγωγικές. Η κυρίαρχη νοοτροπία, η κουλτούρα, ο επαγγελματικός προσανατολισμός, η πολιτική και κοινωνική διαπαιδαγώγηση εκπορεύονται από το εκπαιδευτικό σύστημα.