Συνέντευξη στο Κανάλι Ένα 90.4

 Σύνδεσμος

Συνέντευξη στο Literature.gr

 Σε ποιο έργο της παγκόσμιας λογοτεχνίας θα θέλατε να είχατε ζήσει;

Δύσκολη η απάντηση εδώ. Σίγουρα δεν θα επέλεγα ένα στοχαστικό ή υπαρξιακό. Μάλλον κάποιο που θα είχε ως κύριο στοιχείο τη δράση, την έντονη αφήγηση, τις σαρωτικές εξελίξεις, κάποια σχέση με ένα άλυτο μυστήριο, έναν θρύλο, έναν γρίφο. Ή κάποιο που θα διαδραματιζόταν σε μια σημαντική στιγμή της ιστορίας, να την ζήσω εκ των -λογοτεχνικών- έσω. Κάτι δηλαδή που δεν πολυταιριάζει με την καθημερινή μου ζωή.Έτσι λοιπόν, θα προσανατολιζόμουν μάλλον σε κάποιο μυθιστόρημα του Ουμπέρτο Έκο, ίσως στο «Εκκρεμές του Φουκώ», στη δίνη μιας παγκόσμιας συνωμοσίας -ή της περί αυτής ψευδαίσθησης- όπου η μεγαλύτερη αναμέτρηση αφορά τα σκοτάδια των ίδιων μας των επινοήσεων. Για καποιον λόγο πάντα ο Καζαουμπόν, ένας από τους ήρωες του βιβλίου, θα αποτελεί για μένα μια φυσιογνωμία που ξεπερνάει τα όρια της λογοτεχνικής επινόησης. Σε ένα άλλο επίπεδο, θα ήθελα να εμπλακώ σε κάποιο από τα επεισόδια που εκτυλίσσονται στον «Άνθρωπο που αγαπούσε τα σκυλιά» του Λεονάρδο Παδούρα. Η ιστορία του Ραμόν Μερκαντέρ είναι μια από τις συγκλονιστικότερες και ταυτόχρονα τις πιο άγνωστες του 20ου αιώνα. Μια ιστορία ζωής που τοποθετείται στο επίκεντρο μιας φούσκας που σκάει, των ονείρων και των ψευδαισθήσεων που βίαια καταρρέουν και συμπαρασύρουν τόσο ένοχους όσο και αθώους, τόσο καιροσκόπους και υπερφίαλους αλαζόνες όσο και ιδεολόγους και ονειροπόλους.

Συνέντευξη στο TexnesOnLine

 Ο Βασίλης Νάστος είναι ο συγγραφέας, που δηλώνει ότι ασχολείται περιστασιακά με τη συγγραφή, κάποιες αυθόρμητες και εξομολογητικές ώρες ενδεχομένως. Παρόλα αυτά μπαίνει δυναμικά στον χώρο του βιβλίου, ολοκληρώνοντας το πρώτο του μυθιστόρημα. Ένα μυθιστόρημα, λοιπόν, μιας ξεκάθαρα εσωτερικής αναζήτησης του γράφοντος με το «είναι» του αλλά και με το παρελθόν του. «Σκιαμαχία» ο τίτλος αυτού, μια πρόσφατη έκδοση των εκδόσεων Βακχικόν.

Ας αφήσουμε τον ίδιο, όμως, να μας ξεναγήσει στις σελίδες του βιβλίου του και όχι μόνο.

Συνέντευξη στη Βάσω Κανιώτη

Βασίλη, καλώς βρεθήκαμε. Πριν περάσω σε όλα όσα θέλω να μάθω για το βιβλίο σου, θα ήθελα να σε γνωρίσω λίγο περισσότερο. Τόσο ως άνθρωπο, όσο και ως συγγραφέα. Ποιος είναι, λοιπόν, ο Βασίλης Νάστος;

Καλώς σας βρήκα κι εγώ. Θα είμαι όσο πιο σύντομος μπορώ. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα, στα Πατήσια. Σε αυτήν την πόλη έχω ζήσει σχεδόν το σύνολο της ζωής μου και με σιγουριά δηλώνω ότι σε μεγάλο βαθμό με καθόρισε τόσο σε επίπεδο νοοτροπίας όσο και σε επίπεδο κουλτούρας και αντιλήψεων. Τουλάχιστον έτσι κρίνω. Σπούδασα ελληνική φιλολογία, ολοκλήρωσα πρόσφατα το διδακτορικό μου στην ιστοριογραφία της ελληνιστικής περιόδου. Εργάζομαι ως φιλόλογος εδώ και 13 χρόνια. Νομίζω ότι αυτά αρκούν ως μια πρώτη σύσταση.

Συνέντευξη για το βιβλίο "Σκιαμαχία"

 Συνέντευξη στην Αγγελική Δημοπούλου

 

Το μυθιστόρημά σας "Σκιαμαχία" κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν. Τι αποτέλεσε το ερέθισμα για τη δημιουργία του βιβλίου σας;

Η ερώτηση αυτή κρύβει μια εσωτερική δομική δυσκολία. Πολλές φορές δεν είναι ένα ερέθισμα συγκεκριμένο, αλλά ένα σύνολο παραστάσεων, εμπειριών και εντυπώσεων που συλλειτουργούν ως ερεθίσματα για την πρώτη ύλη. Συχνά μάλιστα αυτά δεν γίνονται συνειδητά τη στιγμή της εντύπωσής τους, αλλά λειτουργούν ως λανθάνουσες επιρροές. Για τον λόγο αυτόν δεν μπορώ να απαντήσω με ακρίβεια. Σίγουρα, όμως, μπορώ να πω ότι η «Σκιαμαχία» στηρίχτηκε σε ένα σύνολο σκέψεων και σύντομων αρχικά εξιστορήσεων, που στην πορεία απόκτησαν αφηγηματική συνοχή. Σε μεγάλο βαθμό οι περίπατοι στο κέντρο -κυρίως- της Αθήνας ήταν η πρώτη ύλη για τις εικόνες που θα συναντήσει κανείς στη «Σκιαμαχία». Η πόλη δημιουργεί ένα τεράστιο σε πλήθος και με χαοτική εσωτερική δομή σύνολο παραστάσεων, το οποίο κινητοποιεί τον νου, το συναίσθημα και τη φαντασία με ξεχωριστό κάθε φορά τρόπο, ακριβώς επειδή στηρίζεται στη διαρκή κίνηση, την έμφυτη, κατά τη γνώμη μου, ρευστότητα του αστικού τοπίου και την ιδιαίτερή του ισορροπία. Γι’ αυτό και ο Γιάννης Λαρής διαρκώς προβληματίζεται πάνω στο ζήτημα της αλλαγής, ως φυσική τάσης του ανθρώπου. Οι άνθρωποι της πόλης, ειδικά της πόλης του 21ου αιώνα που κινούνται μετεωριζόμενοι στην αβεβαιότητα κυνηγώντας τη βεβαιότητα και τη σταθερότητα, πάντοτε με προβλημάτιζαν. Αυτοί οι άνθρωποι, γνωστοί και άγνωστοι, αποτέλεσαν ένα κράμα για τα πρόσωπα που εμφανίζονται στη «Σκιαμαχία».