Οι εικόνες από τους προσφυγικούς καταυλισμούς στη Μόρια και τη Σάμο που έγιναν παρανάλωμα του πυρός είναι γνωστές, πολυπροβεβλημένες. Δεν θα σταθώ σε αυτές. Δεν θα σταθώ ούτε στο ανθρώπινο δράμα των προσφύγων και την απίθανη και ξεχωριστή Οδύσσεια που έφερε τον καθέναν τους στη χώρα μας. Αυτά, παρότι αδιαμφισβήτητα, είναι δύσκολο να γίνουν κατανοητά, όσο και αν όλοι επικαλούμαστε λίγο αφελώς την ιδιότητα της περίφημης ενσυναίσθησης. Το κατά πόσον, όμως, το δράμα και οι περιπέτειες αυτές γεννούν τον ελάχιστο έστω προβληματισμό ή ακόμα και μια στιγμιαία περίσκεψη είναι, αν αν θέλετε, δείκτης ανθρώπινης υπόστασης και ουσίας.
