Η 28η Οκτωβρίου και η «ελληνικότητα» εν έτει 2018

Οι ημέρες μνήμης είναι ημέρες αναστοχασμού, ημέρες περισυλλογής, ημέρες ευθύνης και –γιατί όχι;- συνειδητοποίησης. Καθώς ο άνθρωπος είναι ον φύσει συλλογικό, που βρίσκει την πληρότητά του μέσα στη συνύπαρξη, η διαδικασία αυτή μπορεί να βρει ένα κάποιο νόημα μόνο μέσα από την τοποθέτηση του ατόμου στο πλαίσιο του (κοινωνικού) συνόλου. Η εθνική επέτειος της 28ης Οκτωβρίου δεν διαφεύγει από αυτό το πλαίσιο ερμηνείας. Και αυτή, όπως και κάθε επέτειος, είναι συνδεδεμένη με κάποιας μορφής μεγαλείο, ένα μεγαλείο που νοείται σε επίπεδο συλλογικό. Απλώς, παραφράζοντας αρκετά τον Νίτσε, σε ένα τέτοιας φύσης και σύστασης επίπεδο είναι πολύ πιθανό να εμφανιστεί και η παράνοια –ο Νίτσε τη θεωρούσε μάλλον κανόνα.

Γιατί «για όλα φταίνε οι Εβραίοι» και άλλες πτυχές της παλαβομάρας των καιρών μας

Δεν πάει πολύς καιρός από τότε που, καθισμένος στο γραφείο και χαζεύοντας (κυριολεκτικά μάλλον) στο Facebook αργά το βράδυ μετά από πολύωρη εργασία, το μάτι μου έπεσε στην ανάρτηση ενός φίλου από τα παλιά και, πλέον, διαδικτυακού φίλου: «Ο Μπεν Σαλόμ ή αλλιώς Ελευθέριος Βενιζέλος: όλη η αλήθεια». Η εν λόγω ανάρτηση συνοδευόταν από ένα συνοδευτικό εισαγωγικό σημείωμα: «διαβάστε το, αν έχετε χρόνο, περιέχει πολλές αλήθειες». Ήταν βράδυ, όμως, οπότε το κείμενο αυτό μπήκε –πιο πολύ από παρορμητική περιέργεια ή περίεργη παρόρμηση, δεν ξέρω ακριβώς- στους σελιδοδείκτες.