Βαίνει
προς την ολοκλήρωσή του και καλύπτεται ακόμα από ένα πέπλο μυστηρίου. Στον
επίσημο ιστότοπο εντοπίζει κανείς πολυάριθμες προτάσεις, αρκετά κείμενα της
επιτροπής και των ποικίλων υπο-επιτροπών (με μόνο ένα τομέα να αφορά προσωρινά
συμπεράσματα, τα οποία όμως έχουν χαρακτήρα περισσότερο “brainstorming”, παρά στοχευμένων και
στρατηγικά ανεπτυγμένων προτάσεων), ενώ ο τομέας των «ανακοινώσεων» παραμένει
ακόμα «λευκός». Ο λόγος για τον «Εθνικό Διάλογο για την Παιδεία», ο οποίος, σε
ακριβή συνέπεια με παλαιότερες αντίστοιχες πρωτοβουλίες, ξεκίνησε με
τυμπανοκρουσίες, για να καταλήξει –αν και εδώ παραδέχομαι ότι ελαφρώς προτρέχω-
ως ένα θέαμα που έχουμε μάλλον ξαναδεί. Κατηγορίες περί «προσχηματικής φύσης
διάλογου» από τη μια πλευρά και θριαμβολογίες περί «ριζοσπαστικών προσεγγίσεων»
από την άλλη, συνθέτουν ένα πλαίσιο που πολλά θυμίζει.
